Franciszek Brodniewicz

Czołowy amant polskiego kina w okresie międzywojennym, pamiętny odtwórca wiodących postaci w często dziś wznawianych na małym ekranie filmach: "Trędowata", "Ordynat Michorowski", "Wierna rzeka", "Wrzos", "Doktor Murek". W czasie okupacji podporządkował się uchwale kierownictwa Związku Artystów Scen Polskich zakazującej pracy w teatrach subwencjonowanych przez okupanta i grania w filmach realizowanych pod kontrolą Niemców. Odrzucił m.in. udział w polakożerczym filmie "Heimkehr". Pracował jako kelner w śródmiejskiej kawiarni. Potem awansował na kierownika sali. W mieszkaniu ukrywał znajomą Żydówkę Rachelę Adler (przeżyła wojnę), a gdy po sąsiada przyjechało gestapo, umożliwił mu ucieczkę przez własny balkon. 17 sierpnia 1944 roku aktor zmarł na zawał serca spowodowany wybuchem bomby lotniczej na podwórzu przy Złotej 73. Detonacja była tak silna, że wyrwała okna z futrynami w komfortowej kawalerce Brodniewicza. Nagła śmierć 54-letniego aktora była raczej efektem nieleczonej choroby wieńcowej niż strachu. Był częstym gościem w moim rodzinnym domu i często mam sam do siebie żal że żadna tablica pamiątkowa na żółtej ścianie budynku nie przypomina o tym wspaniałym i jakże bohaterskim człowieku.