Ιωσήφ Στάλιν
Ο Iosif Vissarionovich Stalin (πραγματικό όνομα Dzhugashvili) γεννήθηκε στο Γκόρι, στην επαρχία Tiflis, στη Ρωσική Αυτοκρατορία - Σοβιετική πολιτική, κρατική, στρατιωτική και κομματική προσωπικότητα, Ρώσος επαναστάτης. Πραγματικός ηγέτης της ΕΣΣΔ. Γενικός Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΣΕ (1922-1953). Στρατάρχης της Σοβιετικής Ένωσης (1943), Στρατηγός της Σοβιετικής Ένωσης (1945). Λαϊκός Επίτροπος Άμυνας της ΕΣΣΔ (από τις 19 Ιουλίου 1941), Πρόεδρος του Συμβουλίου των Λαϊκών Επιτρόπων της ΕΣΣΔ και Πρόεδρος της Κρατικής Επιτροπής Άμυνας της ΕΣΣΔ. Κατείχε επίσης τις ακόλουθες θέσεις: Από τις 3 Απριλίου 1922 έως τις 10 Φεβρουαρίου 1934 - Γενικός Γραμματέας, στη συνέχεια - Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Ομοσπονδιακού Κομμουνιστικού Κόμματος των Μπολσεβίκων (από το 1952 - CPSU), από τις 19 Δεκεμβρίου 1930, αφού ο Vyacheslav Molotov ανέλαβε τη θέση του Προέδρου του Συμβουλίου των Λαϊκών Επιτρόπων της ΕΣΣΔ αντί του Alexey Rykov. Το 1912, μετά από πρόταση του V.I. Ο Λένιν συμπεριλήφθηκε στην Κεντρική Επιτροπή του RSDLP. Την ίδια στιγμή, ο Joseph Dzhugashvili επέλεξε τελικά το ψευδώνυμο "Stalin" για τον εαυτό του. Κατά τη διάρκεια της Οκτωβριανής Επανάστασης, το Δεύτερο Πανρωσικό Συνέδριο εξελέγη μέλος της Πανρωσικής Κεντρικής Εκτελεστικής Επιτροπής και του Συμβουλίου των Λαϊκών Επιτρόπων. Το 1922, στην Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του RCP (β), εξελέγη μέλος του Οργανισμού και του Πολιτικού Γραφείου της Κεντρικής Επιτροπής του RCP (b), καθώς και Γενικός Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής το RCP (β) (όταν ο Λένιν ήταν Πρόεδρος του Συμβουλίου των Λαϊκών Επιτρόπων της ΕΣΣΔ). Το 1930, μετά την αποδυνάμωση και τον θάνατο του Λένιν, ο Στάλιν βγήκε τελικά νικητής από τον εσωκομματικό αγώνα, και έγινε ηγέτης του κράτους. Ο Στάλιν ήταν ο πραγματικός ιδρυτής της ολοκληρωτικής δικτατορίας στην ΕΣΣΔ. Το 1928-1929 ήταν ο εμπνευστής της μετάβασης από την πορεία της Νέας Οικονομικής Πολιτικής (ΝΕΠ) στην πορεία της εκβιομηχάνισης, της κολεκτιβοποίησης και της οικοδόμησης μιας σχεδιασμένης οικονομίας και ενέτεινε την πολιτική της πολιτιστικής επανάστασης στην ΕΣΣΔ.
