Νίκος Βανδώρος
Ο Νίκος Βανδώρος (Αθήνα 12 Δεκεμβρίου 1924-) είναι Έλληνας ηθοποιός.
Ο πατέρας του, Γεράσιμος Βανδώρος, υπήρξε για μικρό διάστημα βαρύτονος του μελοδράματος και η μητέρα του (με το ψευδώνυμο Σόνια Ιατρίδου) εμφανίσθηκε στο θέατρο ως υψίφωνος της οπερέτας.
Ο Νίκος Βανδώρος σπούδασε στην Ανωτάτη Εμπορική Σχολή, στη μελοδραματική σχολή του Ελληνικού Ωδείου και στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Πρωτοεμφανίσθηκε στη σκηνή ως τενόρος σε οπερέτα το 1956. Στο θέατρο πρόζας άρχισε τη σταδιοδρομία του το 1958 με τον θίασο Χατζίσκου.
Συνεργάστηκε επίσης με τους θιάσους του Δημήτρη Μυράτ, του Δημήτρη Φωτόπουλου, της Έλλης Λαμπέτη, της Σμαρούλας Γιούλη, του Διονύση Παγουλάτου, της Α. Μαντζουράνη, του Κωστή Λειβαδέα, του Λάμπρου Κωνσταντάρα, με το «Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο» του Μάνου Κατράκη, κ.ά. Στον κινηματογράφο έπαιξε σε 27 ταινίες, όπως η «Τζένη, Τζένη» (1965). Ερμήνευσε ρόλους και σε τηλεοπτικές σειρές (χαρακτηριστικός ο ρόλος του στη σειρά Στο κάμπινγκ).
Ο Νίκος Βανδώρος υπήρξε πρόεδρος του Σωματείου Καλλιτεχνών Επτανήσου ενώ τιμήθηκε και με μετάλλιο από το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών. Ασχολήθηκε και με την συγγραφή θεατρικών έργων, όπως τα παιδικά Το όνειρο της Ισαβέλλας και Η αρχοντοπούλα και ο μικρός τσιγγάνος.
Γιος του Ν. Βανδώρου είναι ο επίσης ηθοποιός Θεόφιλος Βανδώρος.
(Πηγή: Βικιπαίδεια)
